دستاورد توکل

یه قطعه شعری رو در یکی از پیام­های قبلی به نام «ز من بستان» آوارده بودم. محتوای این پیام هم، هم راستای اون هستش:

*****

خداوند به سوی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و اله) وحی فرستاد «قل حسبی الله علیه یتوکل المتوکلون» بگو خدا مرا بس است. اهل توکل تنها بر او توکل می­کنند (سوره زمر آیه 38)

***

در زمان یکی از خلفای پیشین قحطی شد. وقتی از شدت قحطی جان مردم به لب و صبرشان لبریز شد، خلیفه به مردم فرمان داد با گریه و زاری به سوی خداوند بروید. مردم آلات لهو و لعب و معصیت را شکسته و به دعا و مناجات پرداختند و همه دست نیاز به درگاه الهی دراز کردند.

در این میان غلامی را دیدند که دست می­زند و می­رقصد و می­خواند. او را نزد خلیفه آوردند و گفتند: ای خلیفه این بر خلاف فرمان شما، شادی می­کند. خلیفه به غلام گفت: همه مردم در اضطراب و نگرانی به سر می­برند و تو را چه شده که شادی می­کنی؟ گفت: مولای من انباری پر از گندم دارد و من از این جهت خاطر جمع هستم. خلیفه از این سخن متأثر شد و به فکر فرو رفت. سپس سر بلند کرده و گفت:

این توکل مخلوق به مخلوق است که به او آرامش داده. پس اگر مخلوقات بر خالق متعال توکل کنند چه قدر آرامش و امنیت خاطر خواهند داشت.

(ریاض الحکایات ص 116)

Cloob.com