یکشنبه، شهریور ۱۸، ۱۳۸۶

بخشش

شب داشتم تو تلویزیون و برنامه سینما ماوراء یک فیلم می­دیدم. البته تقریباً از وسطاش دیدم. موضوع در مورد مردی بود که با همسرش به خوبی رفتار نمی­کرد. فکر می­کنم مرد خشنی بود. تو یک حادثه می­میره و بعد از اون اتفاقات عجیبی برای همسرش به وجود میاد که بعداً همسرش متوجه می­شه که شوهرش می­خواد ازش طلب بخشش کنه.
اینکه آدما بعد از مرگشون تازه متوجه اشتباهاتشون می­شن و می­خوان اونها رو جبران کنن - حرف تازه­ای نیست - درکش شاید خیلی سخت باشه چون واقعاً تجربه نشده. ولی خدا نسیب نکنه چون چیزیه که برگشتی در اوون نیست. وقتی آدما می­میرن و به قول معروف دستشون از دنیا کوتاه می­شه تقریباً دیگه فرصتی برای جبران ندارن (شاید بشه گفت به طور کل فرصت ندارن). شاید کسانی که هنوز تو این دنیا هستن بتونن کاری برای اوون فرد بکنن. حالا تصور بکنید ما تو اوون دنیا چقدر به خدا التماس می­کنیم که گناهان ما رو ببخشه. البته خدا اوونقدر بزرگواره که نمی­شه در مورد بخشش اوون صحبت کرد ولی گناهان ما اوونقدر زیاده که خود ما هم حتماً خجالت می­کشیم (آخه خدا چقدر ببخشه! چقدر ما گناه و ظلم می­کنیم!). حالا تصور کنید که اگه روح آدم­های از دنیا رفته بتونن به طریقی با آدم­های زنده ارتباط برقرار کنن، اونوقت اگر بتونن به کسی که بهش ظلم کردن، شدیداً درخواست بخشش می­کنن. یه مثال می­زنم شاید شبیه به اوون چیزی که می­گم باشه. تصور کنید یه کسی به غفلت کسه دیگه­ای رو تو تصادف بکشه. حالا خانوادۀ فرد مقتول می­خوان اوون فرد رو قصاص بکنن. تصور کنید چقدر فرد از کاری که کرده پشیموونه و از اوون خانواده چقدر درخواست بخشش داره. این یک طرف قضیه هست. طرف دیگه قضیه اینه که حالا تصور کنید چقدر بخشیدن فرد برای اوون خانواده سخته. چقدر خوبه که ما انسان­ها (منظورم موجودات زنده­ای که عقل دارن!) همیشه خودمون رو در این دو حالت قرار بدیم تا هم یک فرد بخشنده باشیم و هم کمتر گناه کنیم.
بر می­گردم به فیلم؛ تصور کنید حالا اوون مرد چقدر دوست داره که زنش اوونو ببخشه. خوشبختانه (البته به نظر من) خانوما گذشتشون از آقایوون بیشتره. بالأخره اوون خانوم به دلایلی اوون آقا رو بخشید. از طرف دیگه من تصور می­کردم که زمانی که ما شدیداً به بخشش دیگران نیاز داریم چرا حالا که کسی از ما طلب بخشش می­کنه و ما می­تونیم اوونو ببخشیم، این کار رو انجام ندیم؟ شاید زمانی هم که ما از کسی بخواهیم که ما رو ببخشه - که حتماً هم همین­طور هست - دیگران این لطف رو به ما بکنن. این حرف من خیلی ایده­آلیستی هستش؟ فکر می­کنید اشتباه میگم؟ این­طور فکر می­کنید؟ کاملاً اشتباه می­کنید. چون درکش نکردید.
لذتی که در بخشش هست ...
بیش­تر فکر کنید

هیچ نظری موجود نیست: